Susan (31) had al vanaf de pubertijd een moeizame relatie met eten. Na jarenlange schommelingen gaat het nu een stuk beter met haar. Lees hier haar verhaal:
Eten: mijn beste vriend en mijn ergste vijand
“14 was ik… volop in de pubertijd, in de 2e klas van de middelbare school en zo onzeker als wat. Ik vond mezelf veel te dik en besloot samen met een vriendinnetje te gaan lijnen. Ik stopte met snoepen, maar had moeite met het laten staan van suiker. Daarom besloot ik te stoppen met het eten van de lunch die ik elke dag mee naar school nam.
Mijn lunch gooide ik weg in de prullenbak, in plaats daarvan kocht ik een stroopwafel bij de corner in de schoolkantine. Het werkte wel, maar niet snel genoeg. Ik begon met het overslaan van mijn ontbijt en uiteindelijk ging ik na het warme avondeten gelijk douchen met de deur op slot: spugen tot er niks meer uitkwam. Dat zette zoden aan de dijk, afvallen ging in een rap tempo. Ik at zo weinig dat ik buikpijn kreeg van de honger. Een heerlijk gevoel vond ik dat. Ik woog op dat moment 58, met een lengte van 178 cm.
Gelukkig hadden mijn ouders op tijd in de gaten dat er iets niet goed ging en werd ik door hen naar de huisarts gestuurd. Ik kwam terecht in een therapiegroep voor mensen met een eetprobleem. Eten was inmiddels mijn grootste vijand. Ik kreeg mijn probleem redelijk onder controle, maar voeding bleef een issue voor mij.”
Relatie en zwangerschap
“Een jaar of 6 later leerde ik mijn vriend kennen. Dat betekende gezelligheid in huis, geen avonden meer alleen. Wat het ook betekende was elke avond toastjes, een zak drop of grote hoeveelheden chocolade. Langzaam ging het weer de verkeerde kant op. Kilo’s kwamen erbij, ik denk over de jaren wel een kilo of 10/15. Ik zat steeds minder lekker in mijn vel en eten werd weer mijn beste vriend.
Inmiddels ben ik 31, zijn mijn vriend en ik getrouwd en hebben wij een dochter van bijna 1. Zwanger worden ging niet zonder slag of stoot, het lukte uiteindelijk na 2 IVF behandelingen. Voor zo’n behandeling zet je bij jezelf veel injecties met hormonen. Geen pretje en nadelig voor je lijf. Mijn lijf ging vocht vasthouden en zo kwam ik nog meer aan. Op mijn top woog ik 90 kilo. Ik was niet blij met mijn lijf, maar natuurlijk superblij met mijn zwangerschap. Gelukkig kwam ik tijdens mijn zwangerschap niet meer aan. Ik leverde vooral in omdat ik al dat vocht langzaam weer verloor. Na mijn zwangerschap woog ik 84 kilo. Wat nu te doen?”
Your 50 Days of Green Happiness
“Suiker was mijn ergste vijand, misschien wel een verslaving. Ik wilde niet de nadruk leggen op lijnen, dat was immers al eens fout gegaan. Maar ik wilde wél heel graag mijn lijf leren dat het niet altijd suiker nodig heeft. Via Facebook raakte ik bekend met The Green Happiness. Na lang wikken en wegen (wanneer begin je dan, ik vond het boek prijzig en ik moest mijn man nog vertellen dat dit mijn plan was) mocht ik het boek op het kantoor ophalen. Ik ben vrijwel meteen gestart: voor een godsvermogen aan boodschappen gedaan en daar ging ik dan!
De eerste zondag van voorbereidingen… Ik dacht: “dat doe ik even”. Dat viel iets tegen, maar ik hou van koken dus die uren in de keuken waren zeker geen probleem. De eerste twee dagen vond ik een drama. Ik had de hele dag honger en was de hele dag bezig met wat ik wanneer moest eten en hoeveel tijd ik nodig had om dit klaar te maken. Vanaf de derde dag ging het steeds beter. Niet alle recepten vond ik even lekker, maar er waren zeker ook zeker recepten die ik héél lekker vond. Ik heb stiekem wel eens gesmokkeld en heb bijvoorbeeld wel een keer geitenkaas toegevoegd. Ook nam ik regelmatig een glas wijn.”
Stiekem wegen
“Na de eerste week heb ik stiekem gewogen: -2,3 kilo. “Dit gaat lekker”, dacht ik. Na de 2e week woog ik weer: -2,5 kilo totaal. Daar baalde ik van, maar ik zette door. Ik besloot pas weer bij dag 30 en bij dag 50 te gaan wegen. De tussenstand na 30 dagen? -6,7 kilo! Een vreugdedansje waard. Ik kreeg veel complimenten en voelde me heel goed. Na 50 dagen was het resultaat -10,1 kilo. Superblij! Daarnaast heb ik ook een betere stoelgang gekregen en is de huid van m’n gezicht super zacht en glad. Waar ik eerder tijdens een menstruatie vol zat met pukkeltjes, blijft dit nu weg.
Zodra het nieuwe winterboek uit is doe ik er nog eens 50 dagen bij. Daarna wil een goede balans zoeken voor mezelf.”