Kun je de liefde van je leven niet vinden/houden? Dit zou weleens de reden kunnen zijn
Je hebt vast gehoord van schrijver Jan Geurtz. En als je dat nog niet had, wordt het hoog tijd dat je leert wie hij is. Jan is auteur (o.a. bekend van het boek Verslaafd aan Liefde) en studeerde orthopedagogiek, onderwijskunde en wetenschapsfilosofie, en is geïnspireerd door het boeddhisme. Gabriëlle ging naar één van zijn lezingen, georganiseerd door De Bewustzijn School. Het thema? In liefde.
De belofte die haar aan het begin van de avond gedaan wordt? ‘Jan Geurtz In Liefde legt uit hoe ons ego ons voor de gek houdt, doordat we liefde en geluk buiten onszelf zoeken en hoe ons dat steeds opnieuw in de verslavende patronen van liefde brengt. Een relatiecrisis en elke pijnlijke emotie die we dan ervaren, is in wezen een opening is naar spirituele groei. Tijdens deze workshop leert hij je hoe je pijnlijke emoties zoals eenzaamheid, frustratie of angst in toegangsdeuren verandert naar een natuurlijke staat die vrij is van lijden.’
HET EGO
En met dat zoeken van liefde en geluk buiten onszelf begint Jan. Hij begint te vertellen over Aangeleerde Identiteit,
die al begint als je een baby bent. Een baby is namelijk bang als-ie
alleen is. Hoeveel baby’s huilen er niet en stoppen pas weer als hun
moeder ze vastpakt? De baby, die overigens nog niet beschikt over de
capaciteit om te denken, slaat in het lijfje op dat geluk en warmte van
buiten af komt, namelijk van de moeder. Jan geeft aan dat in deze fase
het ego aan het ontwikkelen is en dat het helemaal oké is dat dit
gebeurt. Want het ontstaan van dat ego is noodzakelijk.
Maar ook later leer je als mens dat geluk en liefde van buiten af komen. Je gaat naar school en moet voldoen aan eisen. Cijfers, bijvoorbeeld. En je moet een diploma halen. Dan pas krijg je erkenning. Daarna moet je voldoen aan de eisen van een baan en een bepaald inkomen. Dat zijn dingen waar je naar streeft en als je dat ‘goed’ doet, krijg je erkenning en liefde. Daarbovenop moet je ook nog eens de liefde van je leven vinden. Een liefde die jou erkenning geeft. En als dat allemaal niet gaat, dan voldoe je niet. En dat noemt Jan dus de Aangeleerde Identiteit. Het gevoel dat je niet voldoet als je geen bevestiging van buitenaf krijgt.
MR NICE GUY EN DE HELP-OHOLIC
Je ziet vaak dat,
als het een mens niet lukt om te voldoen aan bepaalde ‘eisen’, dat het
dan een rol aanneemt om daar alsnog aan te voldoen. Jan geeft toe dat
hij een typische Nice Guy is. Hij verontschuldigt zich soms nog voor het
gedrag van anderen en wil graag aardig gevonden worden. Maar er zijn
bijvoorbeeld ook Help-oholics. Mensen die alles van zichzelf aan de kant
zetten om maar anderen te kunnen helpen. Of, wat je vaak ziet bij het
oudste kind, de Zorger. Op een bepaald punt is er nog maar weinig ruimte
voor het oudste kind en ligt de focus op de jongste(n). De oudste wil
toch graag ‘nodig zijn’ en neemt de zorgzame rol op zich.
Voor je jezelf hierin herkent en jezelf direct gaat afstraffen: bovenstaand gedrag en bovenstaande patronen zijn helemaal oké. De Aangeleerde Identiteit die je hebt, is oké. Zolang je je er maar bewust van bent. En zodra je je bewust bent van deze patronen kun je naar de volgende ‘fase’. Dit noemt Jan ‘dissociatie’.
DISSOCIATIE
Jan zegt dat we dit kunnen zien
alsof we een spijkerjasje dragen. Dit jasje krijgt gaten doordat we ons
plotseling bewust worden van patronen die we misschien liever niet
zouden hebben. Ik heb geen recht op liefde? Hup, weg met die
overtuiging. En dus gaan we aan onszelf werken. Met zelfhulpboeken,
meditatie, yoga, therapie, lessen bij de Bewustzijnschool etc. En over
het gat dat in dat jasje is gevallen plakken we een nieuwe, mooie
‘patch’. Eentje waarbij die overtuiging nog maar weinig de kop opsteekt.
Maar ook dat is, volgens Jan, bezig zijn met je ego. Stel: je hebt de overtuiging dat je niet goed genoeg bent en je vindt dat die overtuiging er niet mag zijn, dan vind je dus eigenlijk dat het gevoel er niet mag zijn. Je ego vindt het tijd om van die overtuiging af te komen. Dus nu vind je de overtuiging dat je niet goed genoeg bent, hoe ironisch ook, weer niet goed genoeg
ALLES MAG ER ZIJN
En natuurlijk is het een goed
idee om met belemmerende patronen en gedachten aan de slag te gaan.
Grote kans dat je daar rustiger en gelukkiger van wordt. En dat het
leven iets makkelijker wordt. Zolang je die patronen en gedachten maar
accepteert: het mag er zijn. Negatieve gedachten, een verdrietige of
boze emotie, maar ook de behoefte om van een bepaalde overtuiging af te
komen: het mag er allemaal zijn. Je hoeft het niet weg te stoppen of te
veroordelen.
SPIRITUALITEIT
En zodra je dan je eigen patronen
en overtuigingen herkent én ze er durft te laten zijn, is het tijd voor
de volgende fase: spiritualiteit. Maar pas op: volgens Jan kan
spiritualiteit ook vaak een ego-voeder zijn. Zo gaan veel mensen als ze
verdrietig, boos of onrustig zijn mediteren om weer in een rustige staat
van zijn te komen. Je ego is het dus niet eens met die verdrietige,
boze of onrustige gevoelens en wil er van af. En ook als je daar een
‘spiritueel middel’ zoals yoga of meditatie voor inzet: het blijft je
ego. Nogmaals verzekert Jan ons: het ego mag er zijn. Sterker nog: het
ego moet zich eerst ontwikkelen voor je het kunt ‘overstijgen’. Een
relatiecrisis en elke pijnlijke emotie die we dan ervaren, is in wezen
dus een opening is naar spirituele groei. Snap je ‘m?
Zodra je die boze, verdrietige of onrustige gedachten kunt observeren en je er niets mee hoeft, dan begint de mildheid naar jezelf. Alleen zijn in een kamer, zonder afleiding, zonder begeleide meditatie, in volle stilte terwijl je alles ervaart en accepteert: dat is spiritualiteit, volgens Jan.
IK BEN NIET GOED GENOEG
Enneh, die nare
gedachten of patronen hebben we allemaal. Zo vraagt Jan tijdens de
lezing of mensen willen opstaan, hun naam willen zeggen en daarna welke
negatieve overtuiging ze over zichzelf hebben. Om de beurt staan er
(voornamelijk) twintigers en dertigers op. Hun negatieve overtuigingen?
Dat ze niet goed genoeg zijn, dat ze dom zijn, dat ze het niet waard
zijn om van te houden, dat ze lelijk zijn, dat ze raar zijn… Het doet
mij pijn om al die negatieve overtuigingen aan te horen. Hoe kan het nou
toch dat die mooie vrouw zichzelf het niet waard vindt om van te
houden? Of die jongen met die leuke uitstraling, hij vindt zichzelf niet
goed genoeg? Hoe dan? Maar ik vind het ook enorm dapper, dat iedereen
die is gaan staan het aandurfde om zich kwetsbaar op te stellen. En
omdat ze daarmee hebben laten zien aan anderen dat ze niet de enige zijn
met negatieve overtuigingen over zichzelf. En door deze overtuigingen
zo hardop te uiten, mogen ze er zijn.
Zelf heb ik het boek van Jan Geurtz al een tijdje terug aangeschaft en ben ik groot fan van de workshops en lessen bij de Bewustzijn School, maar nu kan ik ook zeker iedereen aanraden om deze lezingen van bijvoorbeeld Jan Geurtz bij te wonen.